Bir Mâhzune🌿✍️
İşte şimdi buz tutuyor ellerim, kırıldı ince belli demliğim. Susmayan çilli horoz bile küskün bugün, bilmem neden umutsuz bakar gökyüzü bana? Soramadım rüyaların gerçeğe çıkabileceğini. Ağladım kendi karanlık dünyamın yalan öykülerine baka baka. Kıskıvrak acıya denk geldiğim her sayfaya inat histerik bir gülüş bıraktım. Kanayan her titrek yarama bir umut sözcüğü fısıldamak istedim. Sesim hiç olmadığı kadar yalnız çıktı, belki de öyleydim. Kalbimin balkonundan düşer gibi seyrettim yüzünden hüznü okunan simâları. Bir parça ölüm koktu üzerim, af edersin yine dayanmadı mâhzun yüreğim. Ellerimde son kalan karanfili koklamak içime çekerek yürümek isterdim, kolumu kanadımı kırmasalardı. Artık uçmak isteyen bir kuş ömrüm bile kalmadı. Hayallerin ardından koşan o umutlu çocuk da olamam. Koskoca hayat çukurunda boğulan ben miyim? Ah o yalancı martı, kulağıma yine umutlu sözler söyler mi? Emine Bayı. 🌿