bercesteimisra

  Çok sevdiğiniz bir dostunuza veyahut en yakın arkadaşınıza aynı hatayı defalarca kez yapsanız sizinle eski muhabbetine devam eder mi? O güvendiğiniz insan hatalarınıza göz yumup sizi affederek yeniden sevebilir mi? Lütfen bir dakikalığına düşünün, sizleri bu dünyadaki zorluklara rağmen yedirip doyuran giydirip kuşatan anne ve babanıza sırtınızı dönseniz onlar size hakkını helâl eder mi? Aileniz hiçbir şey olmamış gibi size davranır mı, hiç kırılmaz ya da kızmaz mı? Peki şöyle yapalım değerli talebelerim; kendinizi o insanların yerine koyun, gece demeden gündüzlerinize değin her şeyinizden küçüklüğünden bu yana fedakarlıklar yaptığınız o canınızdan bir parça evladınız sizin kıymetinizi bilmez ve sizi yok sayarak yaşarsa ne hissedersiniz? Allah nasip ederse sizler de birer ebeveyn olacak ve dediklerimi ilerde daha iyi anlayacaksınız, lütfen hayalen düşüncelerin katmanlarını gezmeye başlayın. İçinizdeki karmaşalardan kurtulurken aklınızdaki tüm soruları cevaplamaya çalışın. İnsanlar...

 O gülünce kalbimin eli ayağına dolaşır, ne yapacağını bilemez hâle gelir. Kalbim halet-i ruhiyesini şaşırır, gökyüzünden yıldız düşer içime. O gülünce maviler dolaşır huzur diye içimde. Öyle bir gülüyor ki sanki kalbimde bayram sevinci var. Öyle bir bakıyor ki gözlerime, bakamıyorum ben o gözlere. Kelimelerin böyle emsalsiz gelişine ilk kez şahit oluyor ellerim, yazarken dahi heyecanla titremeye başlıyor. Bir gülüyor sanki kalbimde deprem oluyor, seyrettikçe doyamıyorum kendisine. O gülünce rahmet sağanak sağanak iniyor yüreğime, aşkın renkleri ilmek ilmek dokunuyor yüzüme. Öyle bir aşkla gülüyor ki ona baktıkça kapılıp gidiyorum büyülü gözlerine, her hücresinden aşk damlayan yârim. Sanki gülüşü içime aşkla kazındı, kokusuna hasret kaldığım... Seni öyle çok özlüyorum ki sarılıp bin yıl kalmak istiyorum seninle, öpüp koklamak sımsıkı sarılmak istiyorum. Sensizliği tek kalemle silecek yarına sevgilerimle, çok özlediğim özlem kokuyor yüreğim. Kalbinin içinde var olmanın mutluluğunu y...

 Önce hayalleri ölür insanın, bir rengi küser hayata. Gökkuşağı onun için eksik olmaya başlar. Ansızın kararır gökyüzü, her yer karanlığa gömülür. Bir harf eksik anılır yüreğine batan sözcüklerin yarası. Derince sızlayan her duygunun karmaşasının altında insanlığın imzası bulunur kan revan bir hâlde. Kaybetmeye başladığı her umudunu bir bir hapseder çöplük kenarına. Ölü bir bedeni taşımanın ızdırabı gözlerinden okunurken sessizce yutkunur içine, kimseler duymadan can kırıklarını.  Emine Brkn Bayı.